Sunday, 3 December 2017

என்னுடனே இருக்கிறாய்!

நீ வருவாயென
    நிமிடங்களும் வருடங்களாக
காத்திருக்கிறேன் நான்!

காதலர்களின் கண்களும்
    பேசிக்கொள்ளும் --
என்றபோது நம்பவில்லை...!
ஆனால் --
உன் கண்களை சந்தித்த வேளையிலே
ஆயிரம் உணர வைத்தாய்...!

கண்களுக்கு  எத்தனை சக்தி உண்டு --
தெரியவில்லை!
ஆனால் --
உன் கண்களை பார்க்கும் வேளையிலே
வேறெதுவும் தேவையில்லை...!

காதல் இனிக்கிறது!
காதல் பைத்தியம்
    மோசமாய் கசக்கிறது...!

உன்னுடன் இருக்கும்போது
    எல்லாம் சுகமானது...!
உன்னைப்பற்றி நினைப்பது கூட
    எத்தனை ஆனந்தம் தெரியுமா....!

விழித்த நொடி கூட
    மனம் உன்னைத்தான் தேடுகிறது....!
உண்ணும்பொழுதும் உறங்கும்பொழுதும்
    எண்ணமெல்லாம் உன்னைச்சுற்றியே வட்டமிடுகிறது!

நல்லதானாலும்  கேட்டதானாலும் -
    உன்னிடம் உரைக்கவே மனம் துடிக்கிறது...!
எங்கு சென்றாலும் --
    உன் அருகாமை வேண்டுமென ஏங்குகிறது...!
மனம் வருந்தினாலும் --
    அழுவதற்கு உன் டி தேடுகிறது...!

நீயிருந்தால் தான் -
    நான் உயிர் வாழ்வேன் என்றில்லை!
நீயில்லையென்றாலும் --
    நான் வாழ்வேன்!
ஆனால் --
உன்னோடு நானிருந்தால் -
    உலகமே எனக்கு
        சொந்தமென மகிழ்வேன்...!

நீயில்லையென்றாலும்
    சிரித்துக்கொண்டு தான் இருக்கிறேன்!
ஆனால் --
    அது வெறுமையானது என்று
        எனக்கு மட்டும் தானே புரியும்...!

உன்னோடு
   கோயிலுக்குச் சென்றபோது
இறைவனும் நம்மைக்கண்டு
    மயங்கி நிற்கின்றான் என்றேன்...!

இப்பொழுதும்
    கோயிலுக்குச் செல்கிறேன்...!
என் கண்ணீரைக்கண்டு
    இயலாமையால் --
        சிலையாய் நிற்கின்றானோ
            என்று தோன்றுகிறது...!


உன்னைப் பார்க்காத நாளில்லை -
    பேசாத வார்த்தையில்லை -
        என்றிருந்தேன்...!
சிரித்தபோதும் நீயிருந்தாய்!
    அழுதபோதும் ஆறுதலாய் -
        நீதானே இருந்தாய்...!

நீ அருகில் இருந்தபோது
    துன்பங்களையும்
        துயரங்களையும் கூட
            உணர்த்தில்லையே...!
இன்று --
    அவற்றைத்தவிர உணர்வதற்கு
        வேறொன்றும் இல்லையே...!

இப்பொழுதும் கூட
    சந்தோஷத்திலும் துக்கத்திலும்
என் மனம்
    உன்னைத்தான் தேடுகிறது....!

நீயும் என்னுடனே
    இன்றும் இருக்கிறாய் --
        கனவுகளில்...!
சிரித்தபோது
    என்னைக்கண்டு பூரிக்கவும் --
அழுதபோது
    ஆறுதலாய் தோள் கொடுக்கவும் --
நடக்கையில்
    கைப்பிடித்து வழிகாட்டவும் --
இன்றும் நீ
    என்னுடனே இருக்கிறாய்....!
[Written 13-Dec-03]

வந்து விடு கண்ணா!

வழிமேல் விழிவைத்து
    காத்திருந்தேன் என்பர்!
என் விழியோ --
    தொலைபேசி மீதே பாதிநேரமும்!
மீதி நேரம் கூட --
    உன் நினைவாய்த்தானே...!

வந்து விடு கண்ணா!

உனக்கே உனக்காய் --
   என்று தானே நானிருக்கிறேன்!
எனக்காய் நீயில்லை என்கிறாயே...!

வந்து விடு கண்ணா!

நீயில்லையேல் இனி --
    நானில்லை என்றாய்...!
உன் வார்த்தை நெருப்பாய் --
  மெழுகாய் உருக்கினாய்...!

உனக்காய் இன்று நான்
    உருகி நிற்கிறேன்...!
என்னை விட்டு நீ --
    விலகி நிற்பது மட்டும் ஏனடா...!

வேண்டாம் என்றிருந்தேன்!
    நீயே வேண்டும் --
என இரந்து நின்றாய்...!

ஊருக்கு பயந்தேன்!
   நீ உண்மையாய் இரு --
என்று அடக்கினாய்...!

இன்று நான் --
   உனக்காய் உண்மையாய்
காத்திருக்க --
 நீ ஏனோ இங்கில்லையே ...!!

சோதிக்கும் திட்டமா...?
    இல்லை --
என்மேல் இல்லை நாட்டமா...?

இனி --
     காத்திருப்பதே என் கடமையா...?
இல்லையடா!
    காத்திருப்பது கொடுமை...!

உனக்காய் இருக்கும்
    கடைசி நிமிடங்களாவது --
எனக்காய் தருவாயா?

கல்யாண சேதி!

நம் கல்யாண நிட்சய செய்தி
சந்தோஷமாய் எல்லாருக்கும் அறிவிப்பாய் என
கனவு கண்டிருந்தேன்!!!

சொன்னாய் நிட்சய சேதி
எல்லோருக்கும் சந்தோஷமாய் --
என்னையும் அருகில் வைத்திக்கொண்டு -
எவளோடோ கல்யாணம் என்று!!!

PS: Originally posted on 04-Oct-2009

Wednesday, 7 June 2017

kirukkals.com

Love is an acid!
When you would make
    good products out of it,
I had only known
    to burn my hands with it...!

Love what you feel...!

I've never loved -
    to hate my feelings!
Nor have I hated -
    to love my feelings...! :)

கண்டதும் காதல் - 2

உறக்கத்தைக் கொடுத்து
    அதில் நல்ல கனவைக் கொடுத்து
அதைக் கெடுக்க
    பகலையும் கொடுத்துவிட்டான்...!

இரவானாலும் பகலானாலும் -
    என் மனம் மட்டும்
உன்னை  உரைத்துக்கொண்டேயிருக்கும் -
    மரணம் அதைத் தீண்டும் வரை...!

நீயும் அவனும் சேர்வதில்லை
    என்று தானே சொல்லமுடியும்...!
நினைவுகளையும் அழித்துவிடு
   என்றுரைக்க அவனாலேயே முடியவில்லையே...!  

வாழ்க்கையின் ஒரு
     அத்தியாயமாய் மட்டுமே நீ வந்தாய்!
வராமலே இருந்திருக்கலாம் என்று நினைக்கக்கூட
    மனம் துணியவில்லை -
எல்லா பக்கங்களிலும் இணைத்துப்பார்க்க மட்டும்
    ஏனோ துடிக்கிறது...!

நீயிருந்தால் -
    சொந்தம் இருக்கவில்லை...!
சொந்தமிருக்கும்பொழுது -
   நீ இங்கில்லை...!
சொந்தமும் நீயும்
    சேர்ந்திருக்க மட்டும் -
ஏனோ யாரும் நினைக்கவில்லை...!

கண்டதும் காதலில்லை!
    சிலநாள் பழகியபோதும் தெரியவில்லை....!
நீ என்னைக்கு காதலிக்கிறான் என்றபோது கூட
    வெறுமையாய்த்தானே சிரித்தேன்...

நீ இல்லாத நேரங்களில் -
    ஏங்கித் தவித்தபோதும் உணரவில்லை...!
நேற்றோ...! இன்றோ...!
     என்று உணர்ந்தேன் இத்தனையும்...!

சொல்லி வருவதில்லை -
    நீ சொல்லியும் எனக்கு வரவில்லை...!
கண்டு மலர்வதில்லை -
    உனைக்கண்டதால் மட்டுமே மலரவில்லை...!


[வார்த்தைகள் தொய்ந்து போனாலும் உணர்வுகள் தொடரும்...]

Monday, 5 June 2017

கண்டதும் காதல்!

கண்டதும் காதல் என்றனர் -
    பைத்தியம் என்றேன் நான்!
சிலநாள் உடனிருந்ததில் பிறந்தது என்றனர் -
    அது நட்பென்றேன் நான்!
பலநாள் சந்தித்து தெளிந்தேன் என்றனர் -
    இத்தனை காலம் உணராமல், இன்று மட்டும் ஏனென்றேன் நான்!
அத்தனையும் விளக்கத் தெரிந்திருந்த நான் -
    இன்று எனக்கே புரியாத புதிராய்!

என்னுள் தான் எத்தனை மாற்றங்கள் -
    பல ஏமாற்றங்களுக்குப் பின்னும்!

நானிருக்கும் நிலையென்ன?
    கொண்ட மாற்றம் தான் என்ன?
தனிமையில் யோசித்தேன் - 
    இன்று தனிமையை ரசிக்கிறேன்!

ஏனிந்த மாற்றம் ?
    எந்த வகையில் மாற்றம்?
இல்லை, எப்பொழுது தான் மாறினேன்!

பாஷை புரிந்தாலும் - 
    சில  வார்த்தைகள் மட்டும் -
இன்னும் புரியாத புதிராய்!

மற்றவர் சொன்னபோதெல்லாம்
    மாயையென்று சிரித்தேன்!
 இனி, என்னைக்கண்டும் பலர் சிரிப்பார்!

யாரும் சொன்னபோதும் நம்பவில்லை  -
இன்று உணர்கிறேன்...
தனிமை எத்தனை சுகமென்று!
 தனிமை குளிர்கின்றது...
    சுடவும் செய்கின்றது...!
தனிமையில் சென்று சிரிக்கிறேன் -
    அழவும் செய்கின்றேன்...!

தானாய் சிரித்தவர்களை
    முட்டாள் என்றேன் -
இப்போதெல்லாம்,
   பாதிநேரம் சிரிக்க மட்டுமே செய்கிறேன் --
    -- மீதி நேரம் அழவும் செய்கிறேன்...!
  
நீயின்றி நானில்லை என்று -
    உரக்கக்கூறத் துடிக்கிறேன் நான்!
நீயும் அவனும் சேர்வதெ இல்லையென்று -
    எப்பொழுதோ எழுதிவிட்டான் அவன்!

[தொடரும்...]