கண்டதும் காதல்!

கண்டதும் காதல் என்றனர் -

    பைத்தியம் என்றேன் நான்!

சிலநாள் உடனிருந்ததில் பிறந்தது என்றனர் -

    அது நட்பென்றேன் நான்!

பலநாள் சந்தித்து தெளிந்தேன் என்றனர் -

    இத்தனை காலம் உணராமல், இன்று மட்டும் ஏனென்றேன் நான்!

அத்தனையும் விளக்கத் தெரிந்திருந்த நான் -

    இன்று எனக்கே புரியாத புதிராய்!

என்னுள் தான் எத்தனை மாற்றங்கள் -

    பல ஏமாற்றங்களுக்குப் பின்னும்!

நானிருக்கும் நிலையென்ன?

    கொண்ட மாற்றம் தான் என்ன?

தனிமையில் யோசித்தேன் - 

    இன்று தனிமையை ரசிக்கிறேன்!

ஏனிந்த மாற்றம் ?

    எந்த வகையில் மாற்றம்?

இல்லை, எப்பொழுது தான் மாறினேன்!

பாஷை புரிந்தாலும் - 

    சில  வார்த்தைகள் மட்டும் -

இன்னும் புரியாத புதிராய்!

மற்றவர் சொன்னபோதெல்லாம்

    மாயையென்று சிரித்தேன்!

 இனி, என்னைக்கண்டும் பலர் சிரிப்பார்!

யாரும் சொன்னபோதும் நம்பவில்லை  -

இன்று உணர்கிறேன்...

தனிமை எத்தனை சுகமென்று!

 தனிமை குளிர்கின்றது...

    சுடவும் செய்கின்றது...!

தனிமையில் சென்று சிரிக்கிறேன் -

    அழவும் செய்கின்றேன்...!

தானாய் சிரித்தவர்களை

    முட்டாள் என்றேன் -

இப்போதெல்லாம்,

   பாதிநேரம் சிரிக்க மட்டுமே செய்கிறேன் --

    -- மீதி நேரம் அழவும் செய்கிறேன்...!

  

நீயின்றி நானில்லை என்று -

    உரக்கக்கூறத் துடிக்கிறேன் நான்!

நீயும் அவனும் சேர்வதெ இல்லையென்று -

    எப்பொழுதோ எழுதிவிட்டான் அவன்!

[தொடரும்...]