கண்டதும் காதல் - 2

உறக்கத்தைக் கொடுத்து

    அதில் நல்ல கனவைக் கொடுத்து

அதைக் கெடுக்க

    பகலையும் கொடுத்துவிட்டான்...!

இரவானாலும் பகலானாலும் -

    என் மனம் மட்டும்

உன்னை  உரைத்துக்கொண்டேயிருக்கும் -

    மரணம் அதைத் தீண்டும் வரை...!

நீயும் அவனும் சேர்வதில்லை

    என்று தானே சொல்லமுடியும்...!

நினைவுகளையும் அழித்துவிடு

   என்றுரைக்க அவனாலேயே முடியவில்லையே...!  

வாழ்க்கையின் ஒரு

     அத்தியாயமாய் மட்டுமே நீ வந்தாய்!

வராமலே இருந்திருக்கலாம் என்று நினைக்கக்கூட

    மனம் துணியவில்லை -

எல்லா பக்கங்களிலும் இணைத்துப்பார்க்க மட்டும்

    ஏனோ துடிக்கிறது...!

நீயிருந்தால் -

    சொந்தம் இருக்கவில்லை...!

சொந்தமிருக்கும்பொழுது -

   நீ இங்கில்லை...!

சொந்தமும் நீயும்

    சேர்ந்திருக்க மட்டும் -

ஏனோ யாரும் நினைக்கவில்லை...!

கண்டதும் காதலில்லை!

    சிலநாள் பழகியபோதும் தெரியவில்லை....!

நீ என்னைக்கு காதலிக்கிறான் என்றபோது கூட

    வெறுமையாய்த்தானே சிரித்தேன்...

நீ இல்லாத நேரங்களில் -

    ஏங்கித் தவித்தபோதும் உணரவில்லை...!

நேற்றோ...! இன்றோ...!

     என்று உணர்ந்தேன் இத்தனையும்...!

சொல்லி வருவதில்லை -

    நீ சொல்லியும் எனக்கு வரவில்லை...!

கண்டு மலர்வதில்லை -

    உனைக்கண்டதால் மட்டுமே மலரவில்லை...!

[வார்த்தைகள் தொய்ந்து போனாலும் உணர்வுகள் தொடரும்...]