kirukkals.com

Love is an acid!
When you would make
    good products out of it,
I had only known
    to burn my hands with it...!

Love what you feel...!

I've never loved -
    to hate my feelings!
Nor have I hated -
    to love my feelings...! :)

கண்டதும் காதல் - 2

உறக்கத்தைக் கொடுத்து

    அதில் நல்ல கனவைக் கொடுத்து

அதைக் கெடுக்க

    பகலையும் கொடுத்துவிட்டான்...!

இரவானாலும் பகலானாலும் -

    என் மனம் மட்டும்

உன்னை  உரைத்துக்கொண்டேயிருக்கும் -

    மரணம் அதைத் தீண்டும் வரை...!

நீயும் அவனும் சேர்வதில்லை

    என்று தானே சொல்லமுடியும்...!

நினைவுகளையும் அழித்துவிடு

   என்றுரைக்க அவனாலேயே முடியவில்லையே...!  

வாழ்க்கையின் ஒரு

     அத்தியாயமாய் மட்டுமே நீ வந்தாய்!

வராமலே இருந்திருக்கலாம் என்று நினைக்கக்கூட

    மனம் துணியவில்லை -

எல்லா பக்கங்களிலும் இணைத்துப்பார்க்க மட்டும்

    ஏனோ துடிக்கிறது...!

நீயிருந்தால் -

    சொந்தம் இருக்கவில்லை...!

சொந்தமிருக்கும்பொழுது -

   நீ இங்கில்லை...!

சொந்தமும் நீயும்

    சேர்ந்திருக்க மட்டும் -

ஏனோ யாரும் நினைக்கவில்லை...!

கண்டதும் காதலில்லை!

    சிலநாள் பழகியபோதும் தெரியவில்லை....!

நீ என்னைக்கு காதலிக்கிறான் என்றபோது கூட

    வெறுமையாய்த்தானே சிரித்தேன்...

நீ இல்லாத நேரங்களில் -

    ஏங்கித் தவித்தபோதும் உணரவில்லை...!

நேற்றோ...! இன்றோ...!

     என்று உணர்ந்தேன் இத்தனையும்...!

சொல்லி வருவதில்லை -

    நீ சொல்லியும் எனக்கு வரவில்லை...!

கண்டு மலர்வதில்லை -

    உனைக்கண்டதால் மட்டுமே மலரவில்லை...!

[வார்த்தைகள் தொய்ந்து போனாலும் உணர்வுகள் தொடரும்...]

கண்டதும் காதல்!

கண்டதும் காதல் என்றனர் -

    பைத்தியம் என்றேன் நான்!

சிலநாள் உடனிருந்ததில் பிறந்தது என்றனர் -

    அது நட்பென்றேன் நான்!

பலநாள் சந்தித்து தெளிந்தேன் என்றனர் -

    இத்தனை காலம் உணராமல், இன்று மட்டும் ஏனென்றேன் நான்!

அத்தனையும் விளக்கத் தெரிந்திருந்த நான் -

    இன்று எனக்கே புரியாத புதிராய்!

என்னுள் தான் எத்தனை மாற்றங்கள் -

    பல ஏமாற்றங்களுக்குப் பின்னும்!

நானிருக்கும் நிலையென்ன?

    கொண்ட மாற்றம் தான் என்ன?

தனிமையில் யோசித்தேன் - 

    இன்று தனிமையை ரசிக்கிறேன்!

ஏனிந்த மாற்றம் ?

    எந்த வகையில் மாற்றம்?

இல்லை, எப்பொழுது தான் மாறினேன்!

பாஷை புரிந்தாலும் - 

    சில  வார்த்தைகள் மட்டும் -

இன்னும் புரியாத புதிராய்!

மற்றவர் சொன்னபோதெல்லாம்

    மாயையென்று சிரித்தேன்!

 இனி, என்னைக்கண்டும் பலர் சிரிப்பார்!

யாரும் சொன்னபோதும் நம்பவில்லை  -

இன்று உணர்கிறேன்...

தனிமை எத்தனை சுகமென்று!

 தனிமை குளிர்கின்றது...

    சுடவும் செய்கின்றது...!

தனிமையில் சென்று சிரிக்கிறேன் -

    அழவும் செய்கின்றேன்...!

தானாய் சிரித்தவர்களை

    முட்டாள் என்றேன் -

இப்போதெல்லாம்,

   பாதிநேரம் சிரிக்க மட்டுமே செய்கிறேன் --

    -- மீதி நேரம் அழவும் செய்கிறேன்...!

  

நீயின்றி நானில்லை என்று -

    உரக்கக்கூறத் துடிக்கிறேன் நான்!

நீயும் அவனும் சேர்வதெ இல்லையென்று -

    எப்பொழுதோ எழுதிவிட்டான் அவன்!

[தொடரும்...]